Обрави обу на шабак ва хускарии об
Обрави обу, ки онро хускарӣ низ меноманд, равандест, ки дар тозагии об ва коҳиш ёфтани ифлоскунандагон нақши муҳим мебозад. Ин раванд дар соҳаҳои гуногуни саноат, аз ҷумла дар коркард ва тозагии оби нӯшокӣ, низоми ихтисор, ва тозагии оби партов бисёр муҳим аст. Хускарии об одатан бо истифодаи реагентҳои махсус, ки ифлоскунандаҳоро ҷамъ мекунанд ва онҳоаро дар шакли гулмоҳӣ ё чана-чана кумак мекунанд.
Маъно ва аҳамияти обрави об
Аҳамияти обрави об дар он аст, ки он метавонад сифати обро беҳтар созад, ифлоскунандагонро бо усулҳои гуногун кам кунад ва дар ниҳоят, барои одамон ва муҳити зист чоранамоии самаранок бошад. Об бо хускарӣ на танҳо тозагӣ пайдо мекунад, балки метавонад таъми хубтар ва сифати худро нигоҳ дорад, ки ин барои саломатии инсон ва муҳити зист муҳим аст.
Равишҳои основи дар обрави оби хускариро метавон ба даҳ гурӯҳ тақсим кард. Яке аз онҳо истифодаи реагентҳои хускарӣ мебошад, ки метавонад моддаҳои кимиёвиро дар бар гирад, ки ба сатҳи пашзаи ифлоскунандагон таъсир мекунанд, вақте ки бо об омехта мешаванд. Ин реагентҳо метавонанд моддаҳои манфӣ, манфӣ ё нейтрал дошта бошанд, ва онҳо метавонанд раванди хускарии обро ба осонӣ бамароманид.
Маъдан ва истифодаи оби хускарӣ
Раванди хускарии об бо тавассути флокулаторҳо ва коагуляторҳо низ преграма шудааст. Флокулаторҳо моддаҳои кимиёвие мебошанд, ки заминаи кимиёвии обро ташкил медиҳанд ва ифлоскунандаҳоро ба гулмоҳии калонтареро бо ҳам илова мекунанд. Ин гулмоҳӣ бо кӯмаки тухмҳои шадид дубора ҷамъ мекунанд ва дар рӯи оғушт ҷойгир мешаванд, то каме осонтар ҷамъ оварда шаванд.
Пайомадҳо ва мушкилот
Масъалае, ки дар обрави оби хускарӣ ба миён меояд, ин аст, ки ин раванд метавонад таъсири манфӣ бар муҳити зист дошта бошад, агар реагентҳо дуруст истифода набаранд. Истифодаи нодурусти реагентҳо метавонад боиси зудина нафт ва кимиёвии дигар ба муҳити зист гардад, ки ин хатарнок аст ва саломатии эконоси моро зери хатар гузораду.
Хулоса
Бинобар ин, обрави оби хускарӣ равандест, ки на танҳо сифати оби нӯшокиро беҳтар мекунад, балки метавонад фоидавор барои муҳити зист бошад. Вале ҳамчунин, муҳим аст, ки мо дар истифодаи реагентҳо эҳтиёт кунем, то ки таъсири манфии бар муҳити зист нарасонем. Маҳз ин роҳ, ки оби тозаро ба даст овардани об, барои саломатии инсон ва маҳалҳои манзилӣ муҳим аст, таъкидам кунад. Об, манбаи ҳаёт аст, ва бо истифодаи дурусти хускарӣ, мо метавонем онро бо сифати хуб ва бехатар ба даст орем.